BLASPHEMY RHAPSODY
Dans en samenleving grijpen stevig in elkaar. Of sterker nog, de kracht van dans werkt als motor van verandering. Wat te doen om vergankelijkheid te beteugelen? Het goddelijke aanraken of het aardse verslinden, afstand houden of elkaar juist doodknuffelen?
aanvang 19:30 u
zaal Rabozaal
duur ntb
wereldpremière
language no problem
vr 16 nagesprek
Like a virus needs a body
As soft tissue feeds on blood
Someday I'll find you, the urge is here
(Bjork, Like a virus)
De Zuid-Italiaanse dans Pizzica, oorspronkelijk een wilde dans om het
dodelijke gif van een spinnenbeet uit het lichaam te verdrijven, werd
intijden van armoede dé remedie tegen depressies. De swingende
Charleston ontstond tijdens het interbellum als reactie op de strikte
vooroorlogse etiquette en markeerde de bevrijding van de constante
doodsangst die de Eerste Wereldoorlog veroorzaakt had.
Beweeglijkheid van zekerheden
Blasphemy Rhapsody ontstond tijdens de coronacrisis, met gepaste afstand en vanuit een prangende noodzaak tot voortgang. Dit keer niet in een studio maar in hun ‘heilige’ thuisruimte werkten de dansers aan een solo met als uitgangspunt het zwiepend gestructureerd voetenwerk van de Charleston en de extatische dans van de Zuid-Italiaanse Pizzica. In online verbinding met Emio Greco | Pieter C. Scholten zwoegden ze nietsontziend zich een weg, langs banken en onder tafels, om met de kracht van dans de muren de maat te nemen en hun grenzen te verleggen.
Stilte voor de storm
We spreiden onze vleugels. De popsong Around the World van Daft Punk klinkt uit de boxen. De eerste prille windvlaag zet ons in
beweging. We worden omhoog gevoerd, maar onze voeten blijven stevig
verankerd in de grond. Blasphemy Rhapsody ontpopt zich vervolgens als een gedanst
ritueel waarin zekerheden worden geofferd. Een oproep om de
beweeglijkheid van het leven te omarmen. Een ceremonie waarin de down to
earth-werkelijkheid zich nestelt in heiligheid.
Blasphemy Rhapsody luidt samen met de voorstellingen Disappearance en Shameless de start in van een nieuwe periode waarin Greco en Scholten zich overgeven aan rücksichtslos idealisme, met de beweeglijkheid van leven als overkoepelend motief.
Credits
concept & choreografie Emio Greco | Pieter C. Scholten
dans ca 7 dansers van het Ensemble van ICK
kostuum Clifford Portier
licht Henk Danner
