de dingen die voorbijgaan
'Die spanning tussen abstractie en rauw realisme toont hoe relevant, zelfs visionair dit werk van Couperus nog steeds is. Niet te missen.'
- De Morgen ★★★★★
Na De stille kracht realiseerde Ivo van Hove met De dingen die voorbijgaan een tweede bewerking van een roman van Louis Couperus, dit keer in coproductie met Toneelhuis (Antwerpen). De voorstelling is gebaseerd op de magistrale psychologische roman Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan (1906), volgens Couperus ‘een ontzettende, ontzaglijke tragedie’. Over de drukkende invloed van een geheim op opeenvolgende generaties.
duur 2 uur en 10 min
première 16 sep 2016
Over de voorstelling
Een doodgezwegen passiemoord in Nederlands-Indië blijft een verwoestende invloed uitoefenen op de familie van de stokoude Ottilie en Takma. Het stilzwijgen van hun overspelige relatie en de moord op Ottilies echtgenoot laten diepe sporen na in de opeenvolgende generaties, die gevangen zitten in een onverwerkt verleden.
Lot en Elly zijn de jongste telgen van dit verdoemde geslacht. Zij hopen zich uit de Haagse wurggreep te kunnen losmaken maar komen na hun huwelijksreis in Italië gedesillusioneerd weer thuis. Er is geen ontsnappen aan deze familie die aangetast is door vreselijke geheimen die het daglicht niet mogen zien.
Net als in De stille kracht toont Couperus dat hij zijn tijd ver vooruit is. Hij schildert het portret van een moderne familie die niet samenhangt en letterlijk over de wereld verspreid leeft. De familieleden worstelen met hun zinnelijkheid, hun geloof, hun angst voor de vergankelijkheid. Ze zijn gevlucht in zelfbedrog, perverse seksuele fantasieën, dromen van materieel geluk en onderlinge jaloezie. Een familie waarin bijna niemand durft toe te geven aan zijn diepste wensen en verlangens, durft te zijn wie hij echt is.
De dingen die voorbijgaan is geselecteerd voor het Nederlands Theater Festival 2017.
Van Hove over De dingen die voorbijgaan
‘Heeft de familie niet lang genoeg geduurd? Dat is de verzuchting van Lot in De dingen die voorbijgaan. Op het einde, doodziek geworden van een niet geleefd leven, komt hij tot een onthutsende conclusie: ‘Er komt een andere tijd. Een ander geslacht. Er komt een tijd dat mensen elkaar verlaten, verdriet doen, en toch vinden dat het niet anders kan zijn, dat het goed is, omdat het is wat moet gebeuren.’ In het Den Haag van Louis Couperus is het onmogelijk je echte verlangens te volgen, onmogelijk jezelf te zijn. Het is een wereld van dwalende mannen en vrouwen in een samenleving als een gevangenis. Een groot koor. Een zwanenzang. Couperus schudt ons wakker. Deze wereld moet op de schop!’
Credits
auteur Louis Couperus
regie Ivo van Hove
bewerking Koen Tachelet
dramaturgie Peter Van Kraaij
scenografie, lichtontwerp Jan Versweyveld
muziek Harry de Wit
video Theunis Zijlstra
choreografrie Koen Augustijnen
kostuums An D'Huys
casting advies Hans Kemna
coproductie Ruhrtriënnale
productie Internationaal Theater Amsterdam, Toneelhuis
particuliere producenten Joost Houtman en Jeffrey Ong, Jeroen van Ingen en Jaap Kooijman, Rob en Marijke van Oordt
publiciteit Bart Buytenhek
ondersteund door Ammodo
assistentie regie Olivier Diepenhorst
assistentie dramaturgie Jessica Kuitenbrouwer
assistentie scenografie Bart Van Merode, Ramón Huijbrechts
assistentie muziek Stan Verberkt
assistentie kostuums Fauve Ryckebusch
hoofd techniek Reyer Meeter
productieleider Michiel van Schijndel
eerste inspiciënt Arist Richartz | Reyer Meeter
inspiciënt Bart Coenen, Dennis van Scheppingen, Paul van der Zouwe, Pepijn van Beek, Peter Pieksma, Stijn van der Leeuw, Timo Merkies
kap & grime David Verswijveren, Mirjam Venema
hoofd kostuumatelier Wim van Vliet
kostuumatelier Farida Bouhbouh