Angélica Liddel
Angélica Liddell klom vanuit de Spaane underground scene op naar de internationale grote podia. Ze met haar voorstelling Todo el cielo sobre la tierra (El síndrome de Wendy) (2013) de ‘shock discovery’ op het prestigieuze Festival van Avignon. Sindsdien staan de internationale podia en festivals te springen om haar werk te
kunnen laten zien. Zoals de Wiener Festwochen en de Biënnale van Venetië, waar Liddell de Zilveren Leeuw kreeg.
Op het podium gaat Liddell tekeer tegen de misstanden die ze om zich heen ziet, tegen hypocrisie, tegen machtsmisbruik. ‘Roes, razernij en troost’: deze typering is van toepassing op al haar werk. Liddells theater is sterk politiek. Maar ook sterk persoonlijk. De Spaanse furie, zoals ze genoemd werd in de internationale pers, brengt altijd zichzelf mee. En ze zoekt de grenzen op. ‘Ik probeer pijn om te zetten in schoonheid.’, zegt ze daar zelf over. Liddell wil – desnoods met geweld – de laklaag van de beschaving afkrabben.
‘Op het toneel zeg ik luidop de waarheid. Hier worden de muren van de betamelijkheid opgeblazen. Betamelijkheid is een hindernis in mijn werk. Wat ik maak, is een soort pornografie, pornografie voor de ziel.’ - Angélica Liddel
Bij
ons in huis was zij eerder te zien met haar producties Maldito sea el
hombre que confía en el hombre, un projet d’alphabétisation (2012), Todo
el cielo sobre la tierra (El síndrome de Wendy) (2013) en Prima Carta
de San Pablo a los Corintos. Cantata BWV4, Christ lag in Todesbanden. Oh
Charles! (2015). Zij stond op het Holland Festival met
You are my destiny (Lo Stupro di Lucrezia) en The Scarlet Lettre (2019).
‘Een briljant compromisloos, ironisch, humoristisch en intens levenslustig pleidooi voor buitensporige passie en de kracht van individuele expressie’ – Theaterkrant.nl over The Scarlet Lettre