Director

Guy Weizman

Het Israëlische koppel Guy Weizman en Roni Haver dansten allebei bij de wereldberoemde Batsheva Dance Company in Tel Aviv en bij verschillende Europese gezelschappen, om te eindigen bij Galili Dance in Groningen, in 1998. Of ja, eindigen: vier jaar later richtten ze hun eigen gezelschap op, Club Guy & Roni.

C.V.

Altijd zoekt Weizman met zijn Club de samenwerking op: met theatermakers, acteurs, schrijvers, componisten, musici en videokunstenaars. Een caleidoscopische blik is voor hem vanzelfsprekend. Theaterkrant: 'Alle zintuigen moeten beroerd worden en daarvoor blijft geen middel onbeproefd. Zang, dans, muziek, tekst, film: uit alles wordt geput. Het heeft een reeks indrukwekkende voorstellingen opgeleverd.' Weizman choreografeert ruige, flitsende 'punkchoreografieën' (de term is van de Volkskrant) met live muziek, op luid volume en uptempo (niet alleen de muziek, ook de dans en het spel).

Andere vaste ingrediënten zijn humor en engagement. Er mag gelachen worden, maar het moet ergens over gaan. Theaterkrant: 'Weizman is een compromisloze theatermaker die zware thema’s niet schuwt, ook niet als het een openingsvoorstelling, met een tent vol genodigden, voor een jubilerend festival betreft.'

Weizman werkt ook veel en graag met tekst. Zo vroeg hij Judith Herzberg (voor L'histoire du soldat) en Ko van den Bosch (voor My Private Odyssee) een nieuwe tekst te schrijven. Bij Schauspiel Köln werkte hij met acteurs en dansers in 60 Years. De twaalf gezworenen was zijn regiedebuut bij het Noord Nederlands Toneel. Met dat gezelschap maakte Club Guy & Roni al jaren coproducties. Op 1 januari 2017 volgt hij er Ola Mafaalani op als directeur. Verrassend, maar toch niet onlogisch: 'Hij houdt van taal en literatuur. In die zin is zijn toekomstig leiderschap bij het NNT niet zo verrassend. De kleermakerszoon kent zijn klassiekers en trekt zich regelmatig in de woestijn terug met alleen maar boeken.', schreef de Volkskrant, terugkijkend naar Weizmans jeugd.

In zijn eigen woorden

'Dans kan beter over andere thema’s gaan. Als je in het theater concreet en duidelijk wilt zijn kun je beter woorden gebruiken. Als je mensen intuïtief wilt raken, vind ik dat je dat met beweging op een mooiere manier kan doen. Vanuit de onderbuik en niet vanuit het hoofd.' - Dansmagazine

'Als kunstenaar is het je plicht om iets te zeggen dat van betekenis is voor mensen. Het is belangrijk het debat aan te zwengelen. Er is zoveel te doen in deze wereld.'- Cord Magazine

'Het is met deze voorstelling alsof je een donker, onbekend bos betreedt en daar nieuwe wegen ontdekt. Als je het bos weer uitkomt, heb je iets meegemaakt dat je mee mag nemen op je verdere reis.' - In Dagblad van het Noorden, over My Private Odyssee.