Allemaal mensen

Allemaal Mensen is een nieuwe, avondvullende versie van de avontuurlijke reeks korte festivalvoorstellingen die Marcus Azzini afgelopen seizoen regisseerde. Samen met een grote groep podiumkunstenaars vanuit diverse disciplines maakt hij de schouwburg tot een ontmoetingsplaats. Allemaal Mensen beweegt mee met de actualiteit van de dag. Een tijd waarin diegene die het hardst schreeuwt, de meeste aandacht krijgt. Waarin nuance en context lijken te ontbreken. Een tijd waarin mensen worden gereduceerd tot één enkele opvatting. En voor je het weet zit je in een hokje, met een label op je hoofd.

Het is een flirt met de grenzen van het theatergenre. Een voorstelling over hokjes en labels. En hoeveel meer daarachter zit. "Een gouden formule", schreef Theaterkrant (★★★★★) over delen 1 en 2.

De opzet lijkt eenvoudig: twee acteurs vertellen over hun eerste ontmoeting tijdens een workshop van Marcus Azzini en hoe ze elkaar beter leerden kennen. Met de nadruk op 'lijkt'; in feite spelen de acteurs een geraffineerd spel met het publiek en verandert de richting van de voorstelling voortdurend. Ze houden het publiek ook een spiegel voor: spelen wij zelf niet dagelijks meerdere rollen? En zijn die allemaal even oprecht?

Azzini noemt Allemaal mensen een voorstelling over de positieve kracht van verbeelding. “Ik wil niet laten zien dat de wereld kut is, dat weten we al. Ik wil laten zien dat we elkaar hebben en dat dat de redding is. We moeten niet op zoek naar de waarheid, maar naar elkaar.”

Marcus Azzini is artistiek leider van Toneelgroep Oostpool. Hij maakt beeldend en fysiek theater op zoek naar wat het betekent om nu mens te zijn. In zijn regies streeft Azzini steeds opnieuw naar een verbeelding van het persoonlijke: de directe lichamelijke en emotionele verhouding van een mens tot andere mensen en de wereld. Zijn theater is fysiek en uitgesproken beeldend.

“ Een feelgood aan zwaktes en onzekerheden van de mens ”
- Trouw ****

“ Allemaal Mensen is theater als pleidooi om het maar eens een beetje fijn met elkaar hebben, verschillen te koesteren en niet te zeuren. ”
- de Volkskrant ****

“ Alleen al de prachtige persoonlijke monologen maken het een must see. ”
- Scènes ****