Franck Chartier
Franck Chartier begon op 11-jarige leeftijd te dansen. Op zijn 15e stuurde zijn moeder hem naar Rosella Hightower in Cannes om klassiek ballet te studeren. Tussen 1986 en 1989 werkte hij voor het Ballet van de 20e Eeuw van Maurice Béjart. Daarna volgde een periode van drie jaar waarin hij samenwerkte met Angelin Prejocaj en danste voor Le spectre de la rose in de Opéra van Parijs.
In 1994 verhuisde Frank naar Brussel om in Rosas’productie Kinok (1994) te dansen. Hij maakte van de stad zijn nieuwe thuisbasis en werkt er duetten uit met Ine Wichterich en Anne Mouselet, en speelde in producties van Needcompany (Tres, 1995) en Les Ballets C de la B: La Tristeza Complice (1997), Iets opBach (1997) and Wolf (2002). In 2013 maakte Franck Chartier 33 rue Vandenbranden, een bewerking van Peeping Toms 32 rue Vandenbranden voor de Opera van Göteborg en tekende hij voor de choreografie van de opera Marouf, savetier du Caire van Jérôme Deschamps, in de Opéra Comique in Parijs. Voor Nederlands Dans Theater regisseerde hij in 2015 The lost room, een vervolg op The missing door – het stuk dat Gabriela Carrizo in 2013 met dezelfde groep realiseerde.
The lost roomleverde hem een prestigieuze ‘Zwaan Meest Indrukwekkende Dansproductie 2016’ op. In 2017 ging The hidden floor in première, zijn tweede samenwerking met NDT en meteen ook het sluitstuk van de trilogie Adrift, die ook bestaat uit The missing door en The lost room. In 2018 regisseerde Franck samen met Gabriela een adaptatie van Peeping Toms 32 Rue Vandenbranden. Ze creëerden het stuk, 31 Rue Vandenbranden, met het Ballet de l’Opéra de Lyon en openden vervolgens de prestigieuze Biennale de la Danse de Lyon in september 2018.
