ATSUMORI

De Portugese choreograaf en beeldend kunstenaar Catarina Miranda staat bekend om haar multidisciplinaire aanpak, waarin beeld, beweging, stem, scenografie en licht samensmelten tot één geheel. Haar dansstijl is zowel ritueel en futuristisch, als gefocust en hypnotiserend. Ze verweeft geometrische met organische beweging, en put uit volksdans, vogueing, performancekunst en Aziatische invloeden. Dit alles gevat in een onbestemde maar intrigerende sci-fi-achtige lichamelijkheid.

In 2018 volgde Miranda een training aan het Kyoto Art Center in Japan, waar ze zich verdiepte in de bewegingstaal en muzikale tradities van het Noh-theater. Bij dit eeuwenoude theatergenre, met zijn minimalistische en symbolische stijl, is alles – van de bewegingen tot de muziek en kostuums – zorgvuldig georkestreerd.

ΛƬSUMOЯI is de vrucht van deze studie, waarin de codes van het Noh-theater worden verwerkt in een hedendaagse, hypnotische danstaal. Verleden en toekomst raken elkaar. De titel verwijst naar een vijftiende-eeuwse Noh-theatertekst, waarin de geest van een jonge samoerai na zijn gewelddadige dood doolt over het slagveld, op zoek naar wraak. Pas wanneer een monnik hem helpt zijn lot te accepteren, vindt hij rust.

De thema’s rond verlies en wedergeboorte vormen de inspiratiebron voor ΛƬSUMOЯI, een mysterieuze tussenwereld vol schimmen, verdwijnende lichamen en onverwachte transformaties. Vijf dansers voeren een ritueel uit dat doet denken aan een tribale volksdans – als een soort bezwering. Met klappen, fluisteringen en lage, dreunende klanken wint de dans steeds verder aan intensiteit, als een droom die je langzaam opslokt.

Het lichtontwerp van Letícia Skrycky en Joana Mário speelt een essentiële rol. Scherpe contrasten tussen licht en duisternis weven een magisch landschap, waar de dansers verdwijnen in de schaduwen of ogenschijnlijk uit het niets tevoorschijn komen.