Hands do not touch your precious me
Met Hands do not touch your precious Me - The mingled universes of Wim Vandekeybus, Charo Calvo & Olivier de Sagazan creëert Wim Vandekeybus een mythisch verhaal van confrontatie en transformatie, van licht en duister, van dood en hergeboorte. Hij werkt hiervoor samen met componiste Charo Calvo, acht dansers en – voor het eerst – met performer en beeldend kunstenaar Olivier de Sagazan. Samen scheppen ze een universum waarin lichamen als levende en vleselijke sculpturen balanceren tussen het utopische en het gruwelijke, tussen het krachtige en het fragiele.
Duur nnb
Genre dans
Taal Language no problem
Nederlandse première za 15 oktober
Hands do not touch your precious Me
De mysterieuze en poëtische titel is een versregel uit een hymne van de Sumerische hogepriesteres Enheduanna aan de godin Inanna. Van de mythes die rond de godin Inanna bestaan, is haar spectaculaire afdaling in de onderwereld de meest intrigerende. Inanna is de goddelijke personificatie van de paradoxen van het menselijk bestaan. Haar daden zijn een spiegel van de contradicties en spanningen waartussen ieder individueel leven zich ontwikkelt. Opgetekend in spijkerschrift op kleitabletten meer dan 4000 jaar geleden, behoren deze verhalen tot de oudste van de mensheid.
-|-
Zowel de voorstellingen van Wim Vandekeybus als de performances van Olivier de Sagazan werken hoe onderling verschillend ook op de grens van wat het betekent ‘lichaam’ en ‘mens’ te zijn. Vandekeybus ontwikkelde zijn bewegingstaal op basis van impulsieve en instinctieve reacties geconfronteerd met situaties van fysiek risico en gevaar. De kern van de Sagazans werk is de transfiguratie van het lichaam en het gelaat met klei en verf tot een klomp anoniem vlees. Vandekeybus’ en de Sagazans exploratie van de menselijke limieten krijgen een muzikale echo in de materiële en fysieke textuur van Charo Calvo's elektroakoestische muziek.
Knack, Els Van Steenberghe
'Wim Vandekeybus keilt met deze voorstelling een duizend jaar oude mythe in onze schoot. Hij dringt die mythe niet op, maar toont met de hulp van kilo's klei, een geniale soundscape en zeven getalenteerde spierbundels die bijna sneller bewegen dan het licht hoe elk mens en elk volk, net als Inanna, een voortdurende strijd voert om een andere en liefst betere versie van zichzelf te worden.'
Pzazz, Pieter T'Jonck
'Dat geklieder met klei die in alle poriën dringt heeft iets weerzinwekkends, als een moedwillige ontaarding van al wat ons menselijk maakt: gezicht, lichaam, houding, genderkenmerken. Alles zinkt weg in een amorfe materie. Tegelijk is het niet moeilijk om je voor te stellen dat er een vreemd genot, een gek verlangen verbonden is met die zelfbevuiling, een rücksichtsloos wegzakken in alles waarvan we geleerd hebben het te mijden.'
Nieuwsblad, Magali Degrande
'De spanning begint wanneer een van de dansers, trillend van twijfel, een kopje koffie naar de onderwereld brengt. Van daar is er geen weg meer terug.'
Credits
regie & choreografie Wim Vandekeybus
gecreëerd met & opgevoerd door Olivier de Sagazan, Lieve Meeussen, Wim Vandekeybus, Maria Kolegova, Mufutau Yusuf, Borna Babic, Maureen Bator, Davide Belotti, Pieter Desmet en Anna Karenina Lambrechts
artistieke creatie met klei Olivier de Sagazan
muziek gecomponeerd door & geproduceerd door Charo Calvo
aanvullende originele muziek (red dance) Norbert Pflanzer
live camera Wim Vandekeybus
artistiek assistent Margherita Scalise
dramaturgie Erwin Jans
kostuumontwerp Isabelle Lhoas
geassisteerd door Isabelle de Cannière
-|-
accessoires Cèline de Schepper
lichtontwerp Wim Vandekeybus & Thomas Glorieux
geluidstechniek Christian Schröder
technische coördinatie & podiumtechniek Thomas Glorieux
geassisteerd door Benjamin Verbrugge
productie Ultima Vez
coproductie KVS Brussel, Teatro Comunale di Ferrara
met de steun van Tax shelter of the Belgian federal government, Casa Kafka pictures tax shelter empowered by Belfius
Ultima Vez wordt ondersteund door de Vlaamse autoriteiten en de Vlaamse gemeenschaps-commissie van het Brussels hoofdstedelijk gewest
