Statushouders brengen ‘Hoe ik talent voor het leven kreeg’ op de planken
In ‘Hoe ik talent voor het leven kreeg’ tonen tientallen statushouders hoe het voelt om jaren te wachten. ‘In het azc ligt de tijd van een paar honderd mensen begraven.’
Rufus Kain schrijft over Hoe ik talent voor het leven kreeg
Reportage in Trouw
Je hebt twee soorten wachten. Kort en geïrriteerd wachten, zoals Nederlanders wier trein een kwartier vertraagd is. Of lang en machteloos wachten, zoals vluchtelingen die niet weten hoeveel jaar ze in een asielzoekerscentrum (azc) moeten blijven en wat er daarna gebeurt. Het contrast tussen die belevingen is pijnlijk voelbaar in het boek ‘Hoe ik talent voor het leven kreeg’ van Rodaan Al Galidi, en komt dankzij de gelijknamige voorstelling nu ook in het theater tot uiting.
De voorstelling, die vrijdag in première gaat bij Internationaal Theater Amsterdam, is geregisseerd door Floris van Delft van theaterorganisatie ‘Wat we doen’. “Ik vond het boek mooi, enerzijds omdat het aangrijpend laat zien wat wachten met je doet als je geen grip hebt op je lot, en anderzijds omdat het gaat over iemand die jaren aan de rand van ons land naar binnen heeft gekeken en ons een spiegel voorhoudt. Door vreemde ogen zie je jezelf anders.”
13 FEB '20 T/M 15 FEB '20
Hoe ik talent voor het leven kreeg
Hoe ik talent voor het leven kreeg is een theaterbelevenis op het toneel en in de foyers, over het AZC als een dorp met eigen wetten en regels. In deze kleurrijke, humoristische en indringende voorstelling komen theater, muziek en dans samen in een groots opgezet theaterspektakel.