Johan Simons

Johan Simons (1946) is sinds 10|11 intendant van de Münchner Kammerspiele. Bij Toneelgroep Amsterdam regisseerde hij reeds Macbeth (11|12), La grande bouffe (09|10), Oresteia (06|07), Othello (92|93) en Gust (95|96). In 13|14 ging zijn regie van Dantons dood (Georg Büchner) in première.

Johan Simons begint na een opleiding tot danser en acteur in 1976 als acteur/regisseur bij de Haagsche Comedie. In 1979 start hij zijn eigen gezelschap Het Wespetheater en in 1982 Het Regiotheater (vanaf 1985 Theatergroep Hollandia). De keuze om voornamelijk op locatie te spelen en daardoor de werkelijkheid direct in het theater te betrekken, draagt bij aan Hollandia’s kracht. Van 2000 tot en met 2005 leidt Simons ZTHollandia, het fusiegezelschap van Het Zuidelijk Toneel en Hollandia.

Simons ontwikkelt met zijn vaste acteurs een kenmerkende speelstijl: hier en nu, vanuit een toestand, met een autonome fysieke beweging van het personage. Dankzij componist/slagwerker Paul Koek kenmerken de voorstellingen van Hollandia zich door een tekstzegging die getuigt van een ontwikkeld muzikaal inzicht. Met name in de enscenering van Griekse tragedies komt deze speelstijl tot uiting. In de jaren negentig verschuift Simons’ interesse naar maatschappelijk geëngageerde, soms expliciet politieke thema’s. Dit is duidelijk te zien in de voorstellingen die Simons regisseert bij NTGent, zoals De asielzoeker, Platform, De tien geboden, Instinct, Kasimir und Karoline en Underground.

Simons is ook als operaregisseur actief. In 2006 regisseerde hij Verdi’s opera Simon Boccanegra in de Opéra Bastille (Parijs). In 2008 volgden Die Entführung aus dem Serail bij De Nederlandse Opera, Herzog Blaubarts Burcht bij de Salzburger Festspiele en Fidelio in de Parijse Opéra.

Simons’ voorstellingen oogsten in het buitenland veel lof en reizen met succes in Duits- en Engelstalige versies door Europa en de Engelstalige landen daarbuiten. Regelmatig regisseert Simons in het buitenland, onder meer bij Schauspielhaus Zürich en Schauspielhaus Stuttgart.