Antigone

De twee broers van Antigone voeren oorlog om de stad Thebe en komen allebei om in de strijd. Als laatste man in de familielijn moet hun oom Kreon de stad nu leiden. Om de politieke rust te herstellen, verbiedt hij dat een van de broers wordt begraven. Wie dat tóch doet, zal met de dood worden gestraft. Antigone is vastbesloten haar broer een waardig afscheid te geven. Ze komt steeds meer alleen te staan, wat leidt tot een fatale botsing met haar familie en de politieke macht.

‘We hebben Antigone’s nodig om de wereld te veranderen, maar Kreons om hem draaiend te houden.’

Terug naar de politieke arena
Na Shakespeares Coriolanus keert Nina Spijkers terug naar de politieke arena: “Wie wil, nu politici steeds vaker worden bedreigd, nog werken voor het gemeenschappelijk belang? Maar ook: wanneer is je gevoel van rechtvaardigheid zo groot dat je de macht moet bevechten, zelfs als je daar een hoge prijs voor betaalt? Jean Anouilh schreef zijn moderne bewerking van Antigone in het door oorlog bezette Frankrijk van 1942. Je zou verwachten dat hij alle ruimte zou geven aan de rebelse Antigone. Maar in vergelijking met de klassieke versie krijgt juist Kreon veel meer ruimte om zijn zaak te bepleiten.”
-|-
Strijd tussen idealisme en maatschappelijk belang
De Franse toneelschrijver Jean Anouilh (1910-1987) verwierf in zijn carrière internationale faam. Tijdens de bezetting van Frankrijk in de Tweede Wereldoorlog schreef hij Antigone (1942), zijn bekendste stuk, dat voor het eerst in 1944 was te zien. Het werd na de bevrijding een gigantisch succes, met veel uitvoeringen in heel Europa en de Verenigde Staten.

Opvallend is dat Anouilh als kunstenaar tijdens de oorlog probeerde afzijdig te blijven van de politiek. Hij weigerde partij te kiezen, niet voor het verzet en ook niet voor de bezetter. Deze houding vertaalt zich door in Antigone. Centraal staat de confrontatie tussen Antigone en Kreon. Een clash tussen aan de ene kant de activist die strijd voor individuele waarden, verzet tegen het systeem, als dat ingaat tegen je persoonlijke moraal. En aan de andere kant de bestuurder die staat voor stabiliteit en het maatschappelijk belang dient.

tekst Jean Anouilh
regie Nina Spijkers
spel Yela de Koning, Mark Rietman, Emma Buysse, Sander Plukaard, Betty Schuurman, Ṣayọ Cadmus en Mike Zanting
vertaling Bo Tarenskeen
scenografie Studio Dennis Vanderbroeck
kostuumontwerp Esmée Thomassen
muziek George Dhauw
lichtontwerp Tim van ‘t Hof
dramaturgie Remco van Rijn
-|-
regie-assistentie Goosje Leeuwenstein
campagnebeeld Anne Claire de Breij