ICOON

Interior Drama
Interior Drama is een van de vroege werken van Childs. De choreografie ging in 1977 in de befaamde Brooklyn Academy of Music in New York in première en is sindsdien op allerlei binnen- én buitenlocaties in de stad – vooral op grote, platte daken – uitgevoerd. Je zou het werk, dat volledig in stilte wordt uitgevoerd, een studie naar minimale repetitieve beweging kunnen noemen, maar dit kleine juweel overstijgt dit onderzoek als doel op zich. Geometrie, ruimtelijke verhoudingen, timing, snelheid en variabele herhaling staan weliswaar centraal in de ‘wiskundige’ choreografie, maar het resultaat is vooral hypnotiserend en betoverend.

Kilar
Kilar is het eerste werk dat Lucinda Childs in 2013 speciaal voor Introdans creëerde. De choreografie is een ingenieuze interactie met het Piano Concerto van (film)componist Wojciech Kilar. Childs imponeert in Kilar – zoals in de meeste van haar creaties – met sprankelende, abstracte en complexe danspatronen, maar de choreografe heeft zichzelf in het middendeel ook op een nieuwe manier uitgedaagd door de dansers in crinolines (hoepelrokken) en met kubussen van staaldraad te laten dansen. Dat levert niet alleen veel mooie beelden op, maar geeft haar werk ook een romantische ‘touch’.

Petricor
Petricor (‘de geur die vrijkomt wanneer regen op droge grond valt’) is het derde werk dat de ‘koningin van de minimal dance’ in 2018 voor Introdans creëerde. Childs liet zich voor deze creatie inspireren door de gelijknamige compositie van Ludovico Einaudi, bekend van onder meer zijn muziek voor de Franse filmhit Intouchables. Het resultaat is een complexe maar tegelijkertijd kraakheldere choreografie van repeterende, klassieke danspassen die licht als een veertje in de ruimte zijn geplaatst. De ingenieuze mathematische patronen die Childs daarbij creëert, worden in getekende versie ook zichtbaar op het decor van de Franse kunstenaar Dominique Drillot. Abstracte kunstwerken die de genialiteit van de choreografie nog eens onderstrepen.
-|-
Concerto
Een elektriserend werk dat als één wervelwind aan je voorbij trekt. Zo werd Lucinda Childs Concerto bij de Nederlandse première in 2007 ontvangen. In deze misschien wel meest ‘balleteske’ choreografie van de Amerikaanse ‘koningin van de minimal dance’ jaagt zij zeven dansers in continu wisselende formaties over het toneel op de voortstuwende muziek van Henryk Mikołaj Górecki. Met uiterst kleine variaties en verschuivingen creëert Childs een caleidoscopisch juweel: op het oog heel eenvoudig, maar o zo geraffineerd en meesterlijk.

Introdans-directeur Roel Voorintholt over ICOON
“Hoe bijzonder is het dat wij, als klein Nederlands gezelschap, deze intensieve relatie met dit Amerikaanse ‘icoon’ heb kunnen opbouwen. Voor mij zijn Childs’ meesterwerken echt het ‘paradepaardje’ van Introdans. Haar werk is meditatief, uiterst esthetisch, en met dat van geen andere choreograaf te vergelijken. Je wordt er als vanzelf in meegevoerd en door betoverd, en ik hoor ook vaak van toeschouwers dat ze er heel kalm en relaxt van worden – en dat is ook wel eens fijn in deze chaotische tijden.”