Insel

Het eiland als dé metafoor voor isolatie. Ginevra Panzetti en Enrico Ticconi, gerekend tot de interessantste dansmakers van Italië, creëren met Insel een staat van onthechting – een onderdompeling in de diepe lagen van het zelf.

Uit de lucht valt een dun reepje zand, als in een zandloper. Er vormt zich letterlijk nieuwe grond op het speelvlak. Hoewel de schipbreukelingen zich aanvankelijk slechts lijken te bekommeren om hun eigen hachje en zich uiten met machtsgeweld, ontstaat er in samenspel met hun schaduwen een gezamenlijk ritueel: van isolement naar verbinding. Is dit de opkomst van een nieuwe gemeenschap?
-|-
De klankcreatie van in het Italiaans gereciteerde teksten wordt ondersteund door gezangen van tenor Gavino Murgia, gespecialiseerd in de traditionele cantu a tenore, een polyfone zangtechniek uit de pastorale cultuur van Sardinië. Zo lijkt uit het eiland zélf een voorouderlijke stem te komen die de aarde laat trillen en zijn tijdelijke bewoners in beweging zet.

Panzetti en Ticconi maken dans die doordrenkt is van politieke, historische en filosofische reflectie op de symboliek van tastbare plekken. Na de tuin, het stadsplein en de stad is nu het eiland aan de beurt. “De botsing van de schipbreukeling met een onbewoond eiland is wat ieder van ons ervaart als we in onszelf duiken en onze donkere kant tegenkomen.”