Eindspel
‘Niets is grappiger dan het ongeluk.’
In Eindspel wachten vier personages op het einde. Maar zoals wel vaker in de werken van Samuel Beckett rijst ook nu weer de vraag: waar wachten ze eigenlijk op? Wat is dat einde, en komt dat einde wel? De personages in Eindspel weigeren op te geven, zelfs wanneer alles om hen heen al bijna is vergaan. Ze zitten in hun schuilplaats en kunnen daar niet weg. De blinde en verlamde Hamm is afhankelijk van zijn kreupele bediende Clov. De bejaarde ouders van Hamm, Nagg en Nell, leven in een vuilnisbak. Zolang het einde er niet is, gaan ze door. Ze spelen hun eindspel.
Met droge terzijdes en snelle taalspelletjes maakt Beckett van Eindspel een lichtvoetige tragedie. Erik Whien werkte als vaste huisregisseur bij Toneelgroep Oostpool, daar regisseerde hij onder meer Van de brug af gezien, Wachten op Godot en De Misantroop. Bij Toneelschuur Producties regisseerde hij Who’s afraid of Virginia Woolf, dat lovend werd ontvangen door de pers en werd geselecteerd voor het Nederlands Theater Festival. Het theater van Erik Whien draait om de mens, om het hoofd en alles wat daarin gebeurt. Vaak zet hij zijn spelers op een leeg toneel en toont hij de mens die de wereld overziet. Het werk van Samuel Beckett is een grote inspiratiebron voor Whien. Met zijn heldere taalgebruik en minimale setting creëert hij een wereld waarin grote levensvragen aan het licht komen. Hoe ga je om met eindigheid?
Op 9 en 10 mei 2020 is Revolutionairy Road van Erik Whien bij Theater Rotterdam te zien in ITA
Credits
van Samuel Beckett
vertaling Jacoba van Velde
regie Erik Whien
met Hans Croiset, René van 't Hof, Cas Enklaar en Elsje de Wijn
decorontwerp Marc Warning
lichtontwerp Casper Leemhuis
kostuums Bernadette Corstens
geluid Wessel Schrik
