EEN TICKET TO PARADISE

Nog maar een paar jaar maakt Majd Mardo deel uit van het ITA-ensemble en begon in 2018 met de voorstelling Een klein leven. ‘Een enorme binnenkomer. Ik ben heel trots dat ik daaraan mee heb mogen doen. Dat ik daar nu bij hoor, dacht ik. Ik ben een warm bad binnen gefietst, een geweldige ervaring.’ Hij vertelt vanuit een ver buitenland over Gevechten en metamorfosen van een vrouw, dat hij samen met Marieke Heebink onder regie van Ivo van Hove uitvoert. Ze hadden net een week gespeeld in 2021, toen de lockdown kwam.

Rotzooi opruimen

Mardo spreekt relaxt en tegelijkertijd met vuur. ‘Édouard Louis ontdekte dat schrijven zijn weg naar een ander leven was. Voor mij is dat toneelspelen. 100% vergelijkbaar. Voor hem is schrijven een mooie manier om je moeder beter te begrijpen en jezelf te begrijpen in hoe je naar je moeder kijkt. Zo kun je de rotzooi uit je verleden opruimen en nader tot elkaar komen. Hij heeft een geniale manier gevonden. Tijdens het spelen raakte ik soms geëmotioneerd en dacht: kon ik maar schrijven, dan kon ik dat ook doen.’

Boomboxje

‘Ik zat op het vmbo, niet het fijnste niveau, daar word je zeker niet de kunsten in geduwd. Daar moest ik “iets met m’n handen doen”. Ik moest mijn talent zelf ontdekken, erachteraan gaan. Ik had creativiteit nodig in plaats van boeken stampen. De passie om iets anders te willen, de drang naar een ander leven – PARIJS: de grote stad, boeken en literatuur in het stuk – was bij mij net zo groot. Ik wilde iets anders dan het leven zoals het was. Gezien worden, in het middelpunt staan, de taal beter spreken dan Nederlanders. En op school met een boomboxje Britney Spears opvoeren in plaats van vertellen hoe het weekend was. Heerlijk. Het is ook het cadeau dat je hebt gekregen van het universum, of van wie je dat ook krijgt. Toneelspelen is mijn ticket to paradise.’

Lichtheid

‘Eigenlijk zou ik Frans willen spreken. In het Nederlands is mijn tekst af en toe beschouwend en gaat op en neer tussen heden en verleden. Dan is het Frans zo veel rijker. Dat komt vanuit zijn (Édouard Louis) guts. De tekst leefbaar maken is mijn zoektocht geweest. Weet je, daar is Ivo van Hove goed in: schrijven, knippen en plakken. Hij heeft heel slim de heftige tekst afgewisseld met comic relief. Die lichtheid maakt het mogelijke om weer de diepte in te gaan, anders ga je aan het doel voorbij. Lichtheid maakt het des te tragischer.’

Klik

‘Marieke en ik hebben een ongelooflijke klik. Ze is geweldig als acteur, als mens, ze heeft zo veel ervaring. Ze kan heel goed aangeven dat ze ergens onzeker over is. Je hoeft niet te doen alsof je het zeker weet. Ik voel me veilig bij haar. Je kunt dingen uitproberen zonder gêne, zonder te denken: wat zou ze van me vinden? Ja, ik verlang naar een volle zaal. Dat is het fijne van het spelen bij ITA: die volle zalen. Ik heb al een keer in een bomvol Carré gespeeld. Heerlijk. Met publiek krijgt een voorstelling een ziel.’