Sacrifice while lost in salted earth
Wat betekent opoffering in de maatschappij van nu?
Samen met de klanken van de Iraanse Tambour bespeeld door Arash Moradi en acht Iranese danser die nu in Europa wonen en werken, gebruikt choreograaf Hooman Sharifi het revolutionaire Le Sacre du Printemps uit 1913 als inspiratie om zijn verhaal te vertellen. Het lenteoffer van toen vertaalt de geboren Iraniër naar het heden. Wat is de betekenis van het offer in onze, in vele opzichten uitdagende tijden?
Julidans
Hoofdprogramma
Duur 90 minuten
Locatie Internationaal Theater Amsterdam
Zaal Grote Zaal
sacrifice while lost in salted earth
Voor zijn versie van de Sacre, sacrifice while lost in salted earth, werkt choreograaf Hooman Sharifi uitsluitend met Iraanse dansers/makers. Dans en dansvoorstellingen zijn verboden in de islamitische republiek Iran, en al deze kunstenaars ontwikkelen hun artistieke oeuvre in ballingschap. De beslissingen over wat zij opofferen zijn van groot belang - elk individu heeft een fysieke materialisatie van deze offers.
In de maatschappij van nu, concludeert Sharifi, functioneert het idee van één persoon die zich voor een hele gemeenschap opoffert, niet meer. Er zijn collectieve offers nodig. En eenieder moet er bewust zelf voor kiezen om zich op te offeren. In Sharifi’s sacrifice while lost in salted earth zitten de dansers zingend bijeen op het podium. Als de muziek – die speciaal is herschreven voor de tanbur, een Perzisch snaarinstrument met slechts drie snaren – stopt, staan de dansers een voor een op voor hun solo. Maar zodra de muziek opnieuw begint, barst dan toch een gezamenlijke dans los, van alle dansers tegelijk. Uiteindelijk is het toch een ultiem collectief offer, op basis van individuele keuzes.
-|-
Als de muziek – die speciaal is herschreven voor de tanbur, een Perzisch snaarinstrument met slechts drie snaren – stopt, staan de dansers een voor een op voor hun solo. Maar zodra de muziek opnieuw begint, barst dan toch een gezamenlijke dans los, van alle dansers tegelijk. Uiteindelijk is het toch een ultiem collectief offer, op basis van individuele keuzes.
Hooman Sharifi is een Noorse choreograaf met Iraanse roots. Als tiener begint hij zijn danscarrière met hiphop, vanaf zijn twintigste schoolt hij zich in klassieke en moderne dans. Puttend uit verschillende stijlen en culturen, is Sharifi’s bewegingstaal fysiek uitdagend, intens en krachtig. In zijn werk verkent hij de onderliggende gevoelens bij macht, politieke systemen en geweld. In 2000 richt Sharifi zijn eigen gezelschap op, Impure Company, dat maatschappelijke en politieke betrokkenheid wil stimuleren door middel van kunst.
REVIEWS
Theaterkrant, over The Dead Live On In Our Dreams, 2019
'(…) een gelaagde voorstelling die het persoonlijke aan het culturele en het politieke verbindt. De integere manier waarop dit gebeurt is een prettig tegengeluid voor alle mogelijke simplificaties van culturele identiteit.'
Theaterkrant, over While They Are Floating (Julidans, 2018)
'Sharifi verliest zich in While They Are Floating niet in dramatische illusies, bevrijdende fictie of een politiek reveille. Hij gebruikt het toneel als een speelbord, waar het dramatische karakter van de politieke feiten gestalte krijgt zonder een strijd tussen voor-en tegenstanders te ensceneren en waar de figuren eenieder zouden kunnen zijn.'
Credits
choreografie, licht en regie Hooman Sharifi
muziek Arash Moradi
met Hooman Sharifi, Ali Moini, Ehsan Hemat, Tara Fatehi, Armin Hakmi, Rosa Moshtaghi , Sorour Darabi
-|-
met de steun van de ambassade van Noorwegen
productie Impure Company
coproductie Festival Montpellier Danse 2022, Théâtre de la Ville (Paris), Julidans (Amsterdam), Dansenshus (Oslo)
