Shakshuka: no onions

Rachel Goudsmit en Michiel van Schaik ontmoeten elkaar op de redactie van een links tijdschrift, waar ze dezelfde functie hebben en in korte tijd goede vrienden worden. Ze delen hetzelfde scherpe gevoel voor humor en werken met veel plezier samen. Voor beiden is identiteit een belangrijke drijfveer om te schrijven. Onlangs is Michiel gepromoveerd tot eindredacteur, een functie die Rachel ook graag had willen hebben. Rachel heeft in de afgelopen periode verschillende artikelen aangedragen die iets te maken hebben met haar Joodse identiteit; Michiel heeft deze artikelen om verschillende redenen niet geplaatst.

Tijdens een vrijmibo sluiten de beiden dronken het kantoor af. In het gesprek dat volgt komen pijnlijke punten aan het licht. Rachel wil begrijpen waarom haar artikelen niet geplaatst zijn; Michiel vraagt zich af waarom Rachel steeds de complexiteit van de situatie wil benadrukken, terwijl die voor hem nogal duidelijk zwart-wit is. Júist na de Tweede Wereldoorlog zou zij als Jood toch moeten begrijpen dat wat Israël nu doet, niet kan?-|-Shakshuka: no onions stelt de vraag wat een oorlog die zich nu 3000 km verderop afspeelt, te maken heeft met een oorlog die 85 jaar geleden in Nederland begon en wat de gevolgen van beiden zijn voor een vriendschap tussen twee mensen die het op bijna alle andere onderwerpen wél altijd met elkaar eens konden worden.

Actueel
De aanleiding voor het schrijven van het stuk is de persoonlijke connectie van Judith Schrijver met het onderwerp. Met Joodse familie in Israël en linkse, activistische vrienden om zich heen, voelt ze hoe de oorlog die zich nu afspeelt schuurt met de verhalen waarmee ze zelf is opgegroeid over oorlog en vervolging. Hoe kun je de kracht van verhalen juist vóór vrede laten werken en is het mogelijk om over je eigen trauma en pijn heen te stappen, om het leed van de ander te zien?