Brandhaarden 2024: Onassis
Centrale gast van Brandhaarden 2024 is de Onassis Foundation, een van de meest baanbrekende theaters van Griekenland. Tijdens de twaalfde editie van Brandhaarden, van 30 januari tot en met 10 februari, vestigen we de aandacht op het belang en de invloed van de Onassis Foundation binnen het theaterlandschap en de bredere maatschappelijke context.
From Athens to Amsterdam
Brandhaarden 2024 nodigt ons uit om te kijken naar Nieuwe Grieken, hedendaagse makers uit dat land waar juist de oude cultuur wordt gevierd als oorsprong van ons theater. We presenteren maar liefst zeven producties over de hedendaagse Griekse cultuur, door de ogen van de meest uitdagende en tot nadenken stemmende theatermakers van Griekenland. Met nieuwe vormen, maar ook vaak terugverwijzend naar de bekende figuren uit de oudheid.
Het (b)randprogramma van Brandhaarden 2024 staat in het teken van ‘Moderne Mythen’. We nodigen het publiek uit om te reflecteren op de kracht van gedeelde verhalen, maar kijken samen ook kritisch naar hoe dit kan omslaan in wijdverspreide ideeën die niet per se waar zijn en zo kwetsbare gemeenschappen nog verder kunnen marginaliseren.
-|-
Onassis Foundation
De Onassis Foundation werd in 1975 opgericht door Aristoteles Onassis. De motiverende factor achter het bestaan van de stichting zijn de woorden die Onassis zelf zorgvuldig koos, noteerde en doorgaf als een nalatenschap: hulp, vooruitgang en ontwikkeling. De belangrijkste prioriteiten van de stichting zijn cultuur, onderwijs, milieu, gezondheid en sociale verworvenheden. De Onassis Foundation heeft zich gecommitteerd aan het bevorderen van de Griekse cultuur en beschaving over de hele wereld. Met theater- en dansvoorstellingen, kunsttentoonstellingen, gesprekken en lezingen vormt Onassis Stegi het fysieke middelpunt van de stichting.
De voorstellingen
Earthquake is een schokkende, seismische voorstelling, die transfeministen, non-binaire mensen, dikke lichamen, immigranten en sekswerkers samenbrengt op het podium. Tezamen bezingen zij de haatdragende leuzen die ze hebben moeten aanhoren, alleen maar omdat ze zijn wie ze zijn.
Als reactie op het archief van de dichter Constantine Cavafy, is Constantinopoliad geïnspireerd op de blanco en uitgescheurde pagina's in Constantinopoliad, een epos – het dagboek dat Cavafy begon als tiener toen hij en zijn gezin Alexandrië moest ontvluchten.
Goodbye, Lindita is een poëtisch afscheid, een visuele meditatie over rouw. Een familie ervaart verdriet op een ingetogen, woordeloze manier, verdoofd door hun verlies, totdat een reeks ongewone gebeurtenissen de grenzen lijkt te vervagen tussen hun wereld en die van de overleden Lindita.
Dimitris Karantzas presenteert met The House een parabelvoorstelling over geweld, verslaving aan beelden en de afschaffing van illusies. Of, met andere woorden, over een realiteit die je, hoezeer je dit ook probeert te vermijden, vroeg of laat inhaalt.
-|-
Giannis Aggelakas, muzikant, dichter en belangrijkste grondlegger van de Griekse rockscene, werkt samen met gevestigde choreograaf Christos Papadopoulos aan Nekyia, een unieke kijk- en luisterervaring van de meest aangrijpende rapsodie van het Homerische epos.
Wat zijn Roma eigenlijk? En wat zijn ze niet? Anestis Azas en Prodromos Tsinikoris onderzoeken dit in Romáland - Once upon a time, between real and unreal, dat zich op het grensvlak van documentaire en fictie bevindt, met als thema het leven van de Griekse Roma.
Ontdek het geluid van Rebetiko, een muzikaal genre dat zijn oorsprong vindt in de steden en havens van Griekenland, dat de levens van vluchtelingen weerspiegelt en evolueert van vooroorlogse verhalen over criminaliteit naar naoorlogse thema's over liefde en sociale verschijnselen.